فرصت های از دست رفته در عراق - پرسینا بلاگ

مطالبات آنان را باید فارغ از سوداگری تبلیغات قدرت های بیرونی و ابن الوقت های داخلی این کشور، در میان اصلی ترین شعارهایشان شناسایی کرد و براین اساس به قضاوت و حدس درباره پیامدهای آن پرداخت.

براساس قرائن، میانگین سنی معترضان عراقی 16 تا 22 سال است. به عبارت دیگر درحالی که رقم بیکاری در عراق به 29 درصد قد کشیده و چنین می کند که از هر سه نفر عراقی یک نفر بیکاراست؛ جامعه جوان اما زخمی و خسته از دهه ها جنگ و ناامنی و گستره فساد، هیچ روزنه امید بخشی را پیش رو ندارد. جریان ها و احزاب سیاسی از سال 2003 میلادی؛ یعنی زمان سقوط رژیم بعثی، همچنان برای سهم خواهی بیشتر از کیک قدرت و ثروت به جدال مشغولند. آنان پاسخ روشنی برای اختلاس 431 میلیارد دلاری در سال های سپری شده ندارند و یا نمی دهند. بهداشت و درمان همچنان فقیر است و خاموشی های 12 ساعته در روز نمی تواند توجیه گر چرایی این وضع برای کشوری باشد که اکنون بیشترین درآمد نفتی را پس از عربستان و امارات در منطقه دارد اما رتبه آن از حیث فساد، دوازدهمین در دنیا است. کشاورزی در وضعی به مراتب بدتر قرار گرفته است و رتبه دنیای آن از نظر درآمد سرانه از فراوری ناخالص ملی 136 است.

دولت عادل عبدالمهدی همه کوشش خود را برای ایجاد موازنه مثبت در سیاست داخلی و خارجی در خدمت به برون رفت کشور از وضع فلاکتبار جاری به عمل آورده اما مشکل زمان از دست رفته ای است که بی تردید همه طرف ها اعم از احزاب، دولت ها و مجالس این کشور در آن نقش داشته اند. همین مهم سبب شده تا احزاب، نخبگان سیاسی و فرهنگی نه تنها مرجعیت و محبوبیت خود را در کنترل و مدیریت اوضاع از دست بدهند بلکه به شکلی تهدیدآمیز ثبات کشور در معرض موج سواری فرصت طلبانی قرار گیرد که همیشه بخشی از مشکل و دردسر در این کشور بوده اند تا اینکه بخشی از راهکار باشند.

علایم بحران مشروعیت و اعتبار در عراق از ماه ها پیش و با تظاهرات اعتراضی در بصره و دیگر شهرهای این کشور بروز یافت. آن هنگام باید زنگ های هشدار همه طرف ها را هشیار می کرد؛ وقتی که ترکیبی از همین مردم، شعارهایی با همین مضمون علیه فساد و کمبودها سردادند. کاهش مشارکت مردم در انتخابات مجلسی که به 37 درصد تقلیل یافت؛ بلاتکلیفی تقریباً نه ماهه در تشکیل مجلس و دعوای کشدار و کسالت بار در معین ریاست مجلس که به عصبانیت اجتماعی انجامید، اقدام های فرساینده و ایذایی علیه دولت منتخب و ناکارامد کردن آن در پاسخ سریع و مؤثر به مطالبات مردم و به همراه آن جنگ با داعش و جریان های بی ثبات نماینده و... فرصت ها و زمان را برای چاره جویی در بزنگاه کنونی از نه تنها دولت، بلکه همه گروه ها و احزاب گرفته است. اکنون نخبگان عراقی که در همه سال های سپری شده دستی در بروز وضع جاری داشته اند، نیک دریافته اند که زود، دیر می گردد اگر فرصت ها ارزان و تنها برای منافع محدود هدر گردد.

جوانان عراقی می خواهند زندگی نمایند؛ مانند همه مردمی که از امنیت و امید در دیگر نقاط دنیا برخوردارند. شعارهای آنان اعتراضی است به زمان از دست رفته ای که در صورت استمرار وضع جاری، نسل های پس از آنان را نیز دستخوش رنج کنونی خواهد نمود. پاسخ به اعتراض معترضان نه مقابله و نه موج سواری ابن الوقت هایی است که تنها بحران را تشدید می نمایند. درک و به رسمیت شناختن مطالبات واقعی جوانان شورشی و ایجاد اعتبار برای کسب اعتماد عمومی با ارائه راهکار های مؤثر می تواند به مهار و مدیریت اوضاع در عراق یاری کند. استقرار آرامش های نسبی فریبنده خواهد بود اگر همانند تجربه اعتراض های گذشته، تصور گردد؛ این نیز گذشت.

منتشر شده در روزنامه ابتکار 16 مهر 98

پریها: پریها | اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما