حمله حمله حمله، تیم ملی کوبنده - پرسینا بلاگ

محمد قراگزلو،ماجرا کاملا واضح است اما عجیب اینکه برای همه مان غریب به نظر می رسد. صبح چهارشنبه آنهایی که با دیدن تصاویر تمام مربیان تیم های ملی دور یک میز تعجب کرده بودند از خودشان می پرسیدند اصلا چرا باید چنین اتفاقی رخ دهد و این تیم ها و مربیان شان چه دخلی به هم دارند؟ البته شاید همه آنهایی که با این اتفاق نتوانسته اند ارتباط برقرار کنند گناه نداشته باشند چرا که در تمام دوران 8 ساله کاری ویلموتس و حتی قبل تر از آن مشابه این اتفاق تکرار نشده بود و جای خالی این کار ویژه در تیم های ملی فوتبال احساس می شد.

مساله ای که باید اساس کار فوتبال ملی باشد در تمام سال های گذشته دنبال نمی شد و اصلا در دستور کار نبود اما داستان دوری کردن کارلوس کی روش از تیم های ملی پایه و عدم پایبندی به مفاد قراردادش در این خصوص باعث شد انتقادها سر فدراسیون آوار شود که چرا مرد پرتغالی به تیم های ملی دیگر کاری ندارد در حالی که در قراردادش به این مساله اشاره شده و موظف است حداقل عملکرد و برنامه های این تیم ها را زیر نظر داشته باشد.

فشار رسانه ها در این خصوص فدراسیون فوتبال را از خواب 8 ساله پراند و از همان ابتدای همکاری با سرمربی جدید در قرارداد ویلموتس بندهایی در این خصوص گنجانده و البته تاکید شد که ارتباط با کادر فنی تیم های ملی دیگر باید به صورت گسترده شکل بگیرد و حتی در حد نظارت و پیگیری نباشد.

ویلموتس البته خودش به پیگیری این امر علاقه نشان داد و بعد از حضور در تمرین تیم های نوجوانان و جوانان ثابت کرد طبق قرارداد پیش می رود و دنبال رقم زدن اتفاقاتی در این حوزه است.

جلسه روز چهارشنبه در آکادمی فوتبال می تواند نقطه عطف و اتفاقی ویژه و بزرگ در فوتبال ملی ایران باشد. روزی که صحبت از اتحاد در فلسفه فوتبال و نوع بازی تیم های ملی به میان آمد و نقشه راه ریخته شد. تا پیش از این برخی مربیان تیم های پایه مثل حسین عبدی بارها در صحبت های شان به این مساله تاکید کرده بودند و انگار همه منتظر حرکتی از سوی فدراسیون و سرمربی تیم ملی بودند تا با شروع دوران تازه تیم ملی این اتفاق بزرگ رقم بخورد.

خاتمه در نشست مشترک مربیان تیم های ملی بحث یکسان سازی فلسفه تیم ملی به میان آمد و تعیین شد که فدراسیون فوتبال و سازمان تیم های ملی دنبال اتحاد در فلسفه بازی است.

این فلسفه البته به صورت کلی تعیین شده و ویلموتس اعلام کرده دوست دارد تیمش تهاجمی بازی کند. این یعنی که تیم ملی از این به بعد تهاجمی بازی خواهد کرد و همان گونه که تصور می شد ویلموتس مهاجم، تیمش را تهاجمی خواهد کرد و روی این مساله هم تاکید دارد.

البته که این تهاجمی شدن می تواند هزینه هایی برای تیم ملی داشته باشد اما مساله فراتر از این حرف هاست. یکسان سازی فلسفه تیم های ملی می تواند شکل فوتبال ملی ما را از اساس دچار تغییر کند و به کمک فوتبال مان بیاید. چنانچه از بحث آموزش عبور کنیم و تصور کنیم بازیکنان منتخب برای تیم های نونهالان، نوجوانان و حتی جوانان مسائل پایه ای و اساسی فوتبال را به شکل صحیح و کامل آموخته باشند حالا باید در راستا ساختن تیم (team building) و تعیین فلسفه و استراتژی، اعضای کادر فنی تیم های ملی باید راستا را از همان ابتدا کانالیزه کرده و به یک سمت سوق دهند. در واقع قرار است هر مربی تمام استعدادها و نیروهای مجموعه تحت اختیار خود را دریک راستا قرار دهد. یعنی کلیات و مبانی راهبردی تیم های ملی پایه یکی می شود و در جزییات هر مربی با سلیقه و توان خود تیمی را به سوی اهدافی که دارد پیش خواهد برد.

حسن بزرگ این کار آنجاست که چنانچه سیکل حضور در تیم های ملی درست چرخید و مثلا بازیکنی از تیم نوجوانان یا جوانان چند سال بعد به تیم ملی رسید با مبانی و فلسفه بازی در تیم ملی آشناست و اصل کار را می داند. در این شرایط سرمربی تیم ملی چند قدم جلو افتاده و تنها روی برنامه های جزیی تر تیمش کار خواهد کرد.

این شاید جزو بدیهی ترین و اساسی ترین اقدامات در فدراسیون فوتبال و سازمان تیم های ملی باشد که در تمام این سال ها هیچ وقت پی اش را نگرفتند و مغفول مانده بود اما حالا با حضور ویلموتس انگار بعد از قرابت تیم های زیرمجموعه فدراسیون با هم داستان اتحاد و انسجام در فلسفه بازی تیم های ملی کلید خورده و قرار است کار را برای این مرد بلژیکی یا اسلافش در راس کادر فنی تیم ملی راحت کند.

پریها: پریها | اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما